جیک والیس سیمونز
رژیم منحوس ایران ضعیف تر از همیشه است. خانه ورق های افراطی ممکن است به زودی سقوط کند
پایان رژیم ایران در سپتامبر آغاز شد، زمانی که اندکی پس از سخنرانی بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل در سازمان ملل، جنگنده‌های اف-15 اسرائیلی 84 تن مواد منفجره را بر روی سنگر بیروت که حسن نصرالله، رهبر طلسم‌آمیز حزب‌الله در آن پنهان شده بود، پرتاب کردند.
در این هفته مشخص شد که لانه قنات به قدری مستحکم شده بود که نصرالله نه در خود انفجار بلکه با خفگی به پایان رسید. جسد او در آغوشی غم انگیز با یک ژنرال عالی رتبه ایرانی پیدا شد.
هیچ استعاره ای بهتر از این وجود ندارد که چگونه بخت و اقبال تهران با حزب الله، نماینده آن، در هم تنیده شده است. یک سال پیش، هیچ‌کس آن را باور نمی‌کرد، اما اکنون بسیار محتمل - شاید حتی محتمل - به نظر می‌رسد که نابودی شبه‌نظامیان لبنانی، پایان خوش‌آمد و نهایی رژیم دافعه آیت‌الله خامنه‌ای را پیش از پایان سال 2025 نشان دهد.
جمهوری اسلامی هرگز اینقدر ضعیف نبوده است. در مورد تحقیر نظامی دیدنی آن بسیار نوشته شده است. خلع سلاح حزب‌الله توسط اسرائیل ده‌ها میلیارد دلار و ده‌ها کار سخت را هدر داد. حوثی ها هر شب حکم مرگ خود را با شلیک موشک به سوی کشور یهودی امضا می کنند. سوریه سقوط کرده است که تهران با پیش بینی به آن می نگرد. و در ماه اکتبر، بیت المقدس پدافند هوایی آیت الله را ویران کرد. ماه بعد، او برای اولین بار آشکارا در مورد راه هایی برای رسیدگی به آرامش ابدی خود صحبت کرد.
اما این مردم هستند که ممکن است ظالم را با خون و خشم سرنگون کنند. پس از سال‌ها تحریم و حملات مرموز به خطوط لوله گاز، ایران در چنگال بحران انرژی زمستانی است و هر روز دچار قطعی برق می‌شود. اقتصاد در حال سقوط آزاد است و ریال در برابر دلار به پایین‌ترین حد خود رسیده است، کسری زیرساخت 500 میلیارد دلاری و تورم به 30 درصد رسیده است.
به دلیل سطوح غیرقابل تحمل آلودگی که در شهر توسط کوه البرز مجاور به دام افتاده است، ساکنان خونسرد شده تهران در قرنطینه به سبک کووید به سر می برند.
مردم چقدر بیشتر می توانند مصرف کنند؟ در حالی که زمزمه قیام دیگری می کنند، اما در دستگاه رژیم همه چیز خوب نیست. تحقیر ملی خشم جوانان غیور سپاه را برانگیخته است که به مافوق فاسد خود می پردازند.
اسرائیل هراسی همه جا هست. به هر دو معنا. آیا موساد در پیجرهای ماست؟ آیا سنگرهای ما امن هستند؟ مقامات روی ویدئویی که در آن نتانیاهو وعده "ایرانی آزاد" را داده است که در آن "اسرائیل و ایرانیان با هم آینده ای سرشار از رفاه و صلح را خواهند ساخت."
حرف هایش بی امان در گوششان زنگ می زند. هر روز آن رژیم ضعیف تر می شود. اسرائیل هر روز قوی تر می شود. جهان جز کسری از قدرت ما را دیده است. اما رژیم خامنه ای از یک چیز بیشتر از اسرائیل می ترسد... این شما مردم ایران هستید.
بر اساس ارقام فاش شده، رژیم در سال گذشته هزار نفر را اعدام کرد، زیرا ایران تحت فشار خارج از کشور قرار گرفت. برای دلجویی از متعصبان ناآرام، قرار است قوانین اخلاقی جدیدی وضع شود. آنها همچنین ممکن است مجبور شوند قیمت گاز و نفت را افزایش دهند، اقداماتی که در سال 2019 باعث قیام شد که بسیار خونین سرکوب شد. با در نظر گرفتن همه اینها، سلاح های شیمیایی برای استفاده علیه مردم خودشان آماده می شوند.
در لحظات آرام به یحیی سنوار رهبر فقید حماس فکر می کنم. اگر می دانست تا 14 ماه از 7 اکتبر، محمد دیف، اسماعیل هنیه و نصرالله خواهند مرد. حماس و حزب الله به انقراض نزدیک می شوند. بشار اسد خواهد رفت و تجهیزات نظامی وی ویران خواهد شد. و ایران توانا در لبه پرتگاه فرو می‌رفت، ممکن بود نظرش را عوض کند؟
با برتری اقتصادی و نظامی، خودباوری، ارزش های دموکراتیک و شجاعت می توان چیزهای زیادی به دست آورد. در آنجا برای غرب درسی وجود دارد. ما در آستانه یک خاورمیانه جدید هستیم و علیرغم ناله های مبلغان جهادی، این خبر بسیار خوبی برای بریتانیا است.
https://www.telegraph.co.uk/news/2025/01/04/dream-of-a-free-middle-east-is-coming-true-iran-israel/
Jake Wallis Simons
The dream of a free Middle East is coming true
Iran’s vile regime is weaker than ever. The extremist house of cards may soon come tumbling down
https://www.telegraph.co.uk/news/2025/01/04/dream-of-a-free-middle-east-is-coming-true-iran-israel/
Jake Wallis Simons
January 2025 2
The end of the Iranian regime began in September, when shortly after Israel’s prime minister Benjamin Netanyahu addressed the United Nations, Israeli F-15s dropped 84 tons of explosives on the Beirut bunker in which hid Hassan Nasrallah, the talismanic leader of Hezbollah.
It emerged this week that the subterranean lair was so deeply fortified that Nasrallah met his end not in the blast itself but by suffocation. His body was found locked in a ghoulish embrace with a top Iranian general.
There could be no better metaphor for how the fortunes of Tehran are entwined with Hezbollah, its proxy. A year ago, nobody would have believed it, but it now looks very possible – perhaps even likely – that the demise of the Lebanese militia will presage the final, welcome end of Ayatollah Khamenei’s repellent regime before 2025 is out.
The Islamic Republic has never been so weak. Much has been written about its spectacular military humiliation. The Israeli evisceration of Hezbollah wasted tens of billions of dollars and decades of hard work; the Houthis sign their own death warrant nightly by firing missiles at the Jewish state; Syria has fallen, which Tehran views with foreboding; and in October, Jerusalem left the Ayatollah’s air defences in ruins. The following month, he spoke openly for the first time about ways to handle his own eternal rest.
But it’s the people that may bring down the tyrant in blood and fury. After years of sanctions and mysterious attacks on gas pipelines, Iran is in the grip of a winter energy crisis, suffering power outages daily. The economy is in freefall, with the rial plunging to record lows against the dollar, a $500 billion infrastructure deficit and inflation topping 30 per cent.
The benighted residents of Tehran are in Covid-style lockdown, on account of unbearable levels of pollution trapped in the city by the nearby Alborz mountain.
How much more can people take? While they whisper of another uprising, all is not well in the regime apparatus. National humiliation has incensed the young zealots of the IRGC, who are turning on their corrupt superiors.
Israelophobia is everywhere. In both senses. Is Mossad in our pagers? Are our bunkers safe? Officials obsess over a video in which Netanyahu promised a “free Iran” in which “Israelis and Iranians will build together a future of prosperity and peace”.
His words ring relentlessly in their ears. “Every day, that regime gets weaker. Every day, Israel gets stronger. The world has seen but a fraction of our power. Yet there’s one thing the Khamenei regime fears more than Israel… It’s you, the people of Iran.”
According to leaked figures, the regime executed 1,000 people last year, cowing the population as Iran came under pressure from abroad. To appease the restive zealots, new morality laws are due to be imposed. They may also be forced to hike gas and oil prices, measures which in 2019 provoked the uprising that was so bloodily suppressed. With all this in mind, chemical weapons are being prepared for use on their own people.
In quiet moments, I think of the late, murine Hamas leader Yahya Sinwar. If he had known that within 14 months of October 7, Mohammed Deif, Ismail Haniyeh and Nasrallah would be dead; Hamas and Hezbollah would be approaching extinction; Bashar al-Assad would be gone, his military hardware in ruins; and the mighty Iran would be teetering on the brink, might he have changed his mind?
Much can be won with economic and military superiority, self-belief, democratic values and courage. There’s a lesson there for the West. We are on the verge of a new Middle East and despite the bleating of jihadi propagandists, that’s excellent news for Britain.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر