روابط روسیه با ایران قوی تر می شود-نوشته دانیل کوچیس از اعضای ارشد مرکز اروپا و اوراسیا در موسسه هادسون .

 روابط روسیه با ایران قوی تر می شود

همانطور که روابط دفاعی همزیستی مستمر آنها نشان می‌دهد، مسکو و تهران جنگ‌ها علیه اسرائیل و اوکراین را به‌طور محسوسی به هم مرتبط می‌دانند – و غرب اگر آنها را از هم جدا کند، احمقانه خواهد بود.

13 اوت 2024

نوشته دانیل کوچیس

دانیل کوچیس از اعضای ارشد مرکز اروپا و اوراسیا در موسسه هادسون است.

هفته گذشته، زمانی که سرگئی شویگو، دبیر شورای امنیت روسیه و وزیر دفاع سابق روسیه در تهران بود، گزارش‌هایی منتشر شد مبنی بر اینکه روسیه سامانه‌های موشک‌های بالستیک کوتاه برد اسکندر و سامانه‌های جنگ الکترونیک مورمانسک-بی‌ان را به ایران منتقل کرده است. در صورت تایید، این انتقال نشان می‌دهد که ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه چقدر در جنگ خود علیه اوکراین پیروز خواهد شد.

اسکندر با بردی در حدود 310 مایل و توانایی شلیک کلاهک های متعارف یا هسته ای، جزء اصلی توانایی موشک های بالستیک روسیه است. این در حالی است که مورمانسک-BN برای اولین بار در سال 2014 به کار گرفته شد و یک سیستم مدرن است که بدون شک یک ارتقاء برای ایران خواهد بود.

این نقل و انتقالات - همراه با احتمال دستیابی ایران به هواپیماهای جنگنده سوخو-35 روسیه یا به زودی در اختیار گرفتن آنها - به وضوح نشان دهنده قیمت گزاف فناوری پیشرفته ای است که تهران در ازای کمک به اوکراین از مسکو استخراج می کند.

و همانطور که ایران از نظر آنچه می تواند از روسیه تهیه کند در زنجیره پشتیبانی تسلیحاتی بالا می رود، تهدید علیه منافع و متحدان ایالات متحده در خاورمیانه در حال گسترش است. از آنجایی که روسیه نه تنها به طور فعال به ایران در تقویت دفاعش در برابر حملات آینده کمک می کند، بلکه فن آوری های نظامی پیشرفته و پول نقد حاصل از فروش تسلیحات را نیز در اختیار تهران قرار می دهد و به آخوندها این امکان را می دهد که در سراسر منطقه و فراتر از آن اختلاف و خشونت ایجاد کنند.

گسترش روابط نظامی به نظامی و صنعتی دفاعی بین ایران و روسیه جنبه دیگری از راه هایی است که تصمیم روسیه برای آغاز تهاجم تمام عیار خود به اوکراین سرعت و دامنه همکاری نزدیک تر دشمنان ایالات متحده را افزایش داد.

البته، ایران و روسیه پیش از فوریه 2022 روابط دفاعی قوی داشتند. با این حال، این رابطه عمدتاً شامل خرید تسلیحات روسی توسط تهران بود. از آن زمان، تحولات جدید این پارادایم را تغییر داده است و نه تنها توانایی مسکو را برای جلوگیری از فناوری پیشرفته از ایران تضعیف می کند، بلکه حتی در برخی موارد، این کشور را به موقعیت غیرعادی جستجوی فناوری ایران وادار می کند.

برای مثال، شاهد-136 با استفاده از طراحی موتوری که از فناوری به‌طور غیرقانونی از یک شرکت آلمانی به دست آمده است، می‌تواند با قیمت 20000 تا 50000 دلار در هر واحد ساخته شود. | تصاویر ناشناس/خاورمیانه/خبرگزاری فرانسه از طریق گتی ایماژ

مسکو با مشاهده استفاده موفقیت‌آمیز اوکراین از هواپیماهای بدون سرنشین Bayraktar TB2 ترکیه در مراحل اولیه جنگ، به ایران روی آورد تا شکافی را در آنچه که به سرعت به یکی از اجزای اصلی جنگ تبدیل می‌شد، یعنی جنگ هواپیماهای بدون سرنشین، پر کند. و طی دو سال گذشته، هواپیماهای بدون سرنشین به عنصر اصلی روابط دفاعی بین این دو کشور تبدیل شده‌اند. ایران در آگوست 2022 انتقال پهپادهای تهاجمی و نظارتی به روسیه را آغاز کرد و از آن زمان، مسکو پهپادهای ایرانی را علیه اهداف اوکراینی در حملات ازدحامی مستقر کرد تا بر دفاع هوایی محدود اوکراین چیره شود.

پهپادهای ایرانی را می‌توان ارزان و به‌طور انبوه تولید کرد، بنابراین حتی زمانی که با موفقیت رهگیری می‌شوند، اگر با موشک‌های گران‌قیمتی که زمان تولید طولانی‌تری دارند سرنگون شوند، هزینه‌ای متورم می‌کنند. علیرغم محموله نسبتاً کمی که دارند، آنها هنوز هم به خانه های غیرنظامیان، زیرساخت های انرژی و نیروهای خط مقدم آسیب وارد می کنند. و تا پایان فوریه، روسیه حدود 4600 هواپیمای بدون سرنشین طراحی شده توسط ایران را به سمت اوکراین شلیک کرده بود.

برای مثال، شاهد-136 با استفاده از طراحی موتوری که از فناوری به‌طور غیرقانونی از یک شرکت آلمانی به دست آمده است، می‌تواند با قیمت 20000 تا 50000 دلار در هر واحد ساخته شود. و اگرچه ایران روسیه را مجبور به پرداخت هزینه قابل توجهی برای این پهپادها (193000 دلار) کرد، این هزینه هنوز تنها کسری از هزینه ای است که روسیه باید برای تولید موشک هایی مانند کالیبر، KH-101 یا اسکندر صرف کند.

روسیه برای کاهش بیشتر هزینه هر واحد و افزایش تعداد کلی پهپادهای موجود برای استفاده، اکنون دانش ایرانی را خریداری کرده و کارخانه ای را برای تولید داخلی در منطقه تاتارستان خود نیز راه اندازی کرده است. بنابراین، روسیه اکنون شاهد مونتاژ می‌کند و بسیاری از قطعات - البته نه همه - را به صورت بومی تولید می‌کند، در حالی که ورودی‌های بالاتر برای کارخانه، مانند موتور، میکروالکترونیک و اپتیک، یا در چین تولید می‌شوند یا از آن تامین می‌شوند.

طبق گزارش‌ها، مسکو اکنون قصد دارد تا تابستان آینده سالانه 6000 فروند از این پهپاد تولید کند. و نگران‌کننده‌تر، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد مهندسان روسی جنبه‌های خاصی از طراحی خود را بهبود بخشیده‌اند، از جمله پوشش‌هایی که آنها را برای رادار کمتر قابل مشاهده می‌کند.

روسیه علاوه بر استفاده از نیروی کار نوجوان از یک مدرسه مجاور برای مونتاژ این پهپادها، از تبلیغات ضد غربی، دستمزدهای بالاتر و همچنین روابط با افراد قدرتمند در مناطقی مانند اوگاندا برای جذب استعدادهای مهندسی از آفریقا برای تقویت محصول خود استفاده می کند.

در تلاش پوتین برای یافتن ماشین‌های کشتار بیشتر، تارهای به ظاهر متفاوت با هم تنیده شده‌اند. و چالش‌های ناشی از تعمیق روابط بین مسکو و تهران - یکی ناشی از ترکیبی از ضرورت، همگرایی منافع و نیاز مبرم به آنچه دیگری ارائه می‌کند - برای مدتی با غرب باقی خواهد ماند.

نقش ایران در حملات 7 اکتبر حماس به اسرائیل تا حدی هدیه ای به روسیه بود تا فشار بر نیروهای خود در اوکراین را کاهش دهد و شکاف هایی را در ائتلاف غربی ایجاد کند. همانطور که در این رابطه دفاعی همزیستی در حال انجام است، روسیه و ایران جنگ‌ها علیه اسرائیل و اوکراین را به‌طور محسوسی مرتبط می‌دانند - و ما در غرب احمقانه خواهیم بود که آنها را از هم جدا کنیم.

Russia’s links with Iran are growing stronger

As evidenced by their ongoing symbiotic defense relationship, Moscow and Tehran see the wars against Israel and Ukraine as indelibly linked — and the West would be foolish to compartmentalize them.

RUSSIA-HISTORY-WWII-POLITICS-ARMY-HEALTH-VIRUS

These transfers — along with the possibility of Iran having or soon getting its hands on Russian Su-35 fighter jets — clearly highlight the steep price in advanced technology that Tehran is extracting from Moscow in exchange for help with Ukraine. | Kirill Kudryavtsev/AFP via Getty Images

Opinion

August 13, 2024 4:01 am CET

By Daniel Kochis

Daniel Kochis is a senior fellow at the Center on Europe and Eurasia at Hudson Institute.

Last week, while Secretary of Russia’s Security Council and former Defense Minister Sergei Shoigu was in Tehran, reports broke out that Russia had transferred Iskander short-range ballistic missile systems and Murmansk-BN electronic warfare systems to Iran. If confirmed, this transfer underscores the lengths Russian President Vladimir Putin will go to win his war against Ukraine.

With a range of around 310 miles and the ability to fire conventional or nuclear warheads, the Iskander is a prime component of Russia’s ballistic missile capability. Meanwhile, first deployed in 2014, the Murmansk-BN is a modern system, which will undoubtedly be an upgrade for Iran.

These transfers — along with the possibility of Iran having or soon getting its hands on Russian Su-35 fighter jets — clearly highlight the steep price in advanced technology that Tehran is extracting from Moscow in exchange for help with Ukraine.

And as Iran moves up the food chain in terms of what it can procure from Russia, the threat to U.S. interests and allies in the Middle East is expanding. For Russia isn’t only actively assisting Iran in hardening its defenses against future strikes, it’s also providing Tehran with advanced military technologies and cash from arms sales, further enabling the mullahs to sow discord and violence across the region and beyond.

The expanding military-to-military and defense industrial relationship between Iran and Russia is yet another facet of the ways in which Russia’s decision to launch its full-scale invasion of Ukraine supercharged the pace and scope of U.S. adversaries working more closely together.

Of course, Iran and Russia already had a strong defense relationship prior to February 2022. However, this primarily consisted of Tehran purchasing Russian arms. New developments have since shifted this paradigm, not only weakening Moscow’s ability to withhold higher-end technology from Iran but, in some cases, even forcing the country into the unusual position of seeking out Iranian technology.

Powered by an engine design utilizing technology illicitly acquired from a German company, the Shahed-136, for example, can be built for $20,000 to $50,000 per unit. | Anonymous/Middle East Images/AFP via Getty Images

Having seen Ukraine’s successful use of Turkey’s Bayraktar TB2 drones in the early stages of the war, Moscow turned to Iran to fill a gap in what was fast becoming a central component of the war — drone warfare. And over the last two years, drones have become the core element of the defense relationship between these two nations. Iran began transferring attack and surveillance drones to Russia in August 2022, and since that time, Moscow’s been deploying Iranian drones against Ukrainian targets in swarm attacks, seeking to overwhelm Ukraine’s limited air defenses.

Iranian drones can be produced cheaply and en masse, so even when they’re successfully intercepted, they extract an inflated cost if they’re shot down by expensive missiles that have lengthy production times. Despite their relatively small payload, they still pack a punch as well, causing damage to civilian homes, energy infrastructure and front-line forces. And as of the end of February, Russia had fired some 4,600 Iran-designed drones at Ukraine.

Powered by an engine design utilizing technology illicitly acquired from a German company, the Shahed-136, for example, can be built for $20,000 to $50,000 per unit. And though Iran forced Russia to pay a significant markup for these drones ($193,000), this expense is still only a fraction of the cost Russia would have had to spend to produce missiles like the Kalibr, the KH-101 or the Iskander.

Keen to further lower their per unit cost and expand the overall number of drones available for use, Russia has now purchased Iranian know-how and set up a factory for domestic production in its Tatarstan region as well. So, Russia now assembles Shaheds and produces many — though not all of — the components indigenously, while higher-end inputs for the factory, like engines, microelectronics and optics, are either produced in or sourced from China.

Moscow reportedly now has a goal of producing 6,000 of these drones per year by next summer. And more worryingly, there’s some evidence that Russian engineers have improved on certain aspects of their design, including coatings that make them less visible to radar.

In addition to utilizing teenage labor from a nearby school to assemble these drones, Russia’s also leveraging anti-Western propaganda, higher salaries, as well as relations with strongmen in places like Uganda to attract engineering talent from Africa to bolster its output.

In Putin’s quest for more killing machines, seemingly disparate threads have been woven together. And the challenges presented by the deepening ties between Moscow and Tehran — one borne out of a mix of necessity, convergence of interests and a desperate need for what the other has to offer — will remain with the West for some time.

Iran’s role in Hamas’ Oct. 7 attacks on Israel was in part a gift to Russia, to ease pressure on its forces in Ukraine and to introduce fissures in the Western alliance. As evidenced by this ongoing symbiotic defense relationship, Russia and Iran see the wars against Israel and Ukraine as indelibly linked — and we in the West would be foolish to compartmentalize them.

اشتراک: